Herezja o przeznaczeniu człowieka w świecie

Egotyzm w pracy i sztuce jest  zwieńczeniem, po długim rozwoju, herezji o przeznaczeniu człowieka. Jego odraza do dyscypliny i formy łączona jest zwykle z oznakami "postępu". Jest to postęp dla tych, którzy ani nie mają poczucia kierunku, ani nie chcą odpowiedzialności. Herezja ta mówi, że przeznaczeniem człowieka w świecie nie jest doskonalenie siebie, ale zmysłowe użycie. Zaiste, jest coś wyrazistego na temat filozofii i techniki artystycznego impresjonizmu w wersach Walta Whitmana z Pieśni o sobie samym:

Próżnuję i nakłaniam ku temu moją duszę
Kładę się i próżnuję w spokoju obserwując źdźbło
letniej trawy.

Pierwszy raz dokonano wyboru w późnym  średniowieczu, kiedy jeszcze można było dobrze ocenić  złowrogą naturę tego wyboru, ponieważ poznanie odbywało się wtedy w odniesieniu do rzeczy ostatecznych. Z biegiem czasu stawało się to kwestią obojętną.

Kiedy masy ludzkie osiągają punkt, w którym egoizm tak miłościwie panuje, czyż ich polityczny upadek nie jest bliski? Ludzie odrzucili bowiem swoją jedyną rękojmię przeciwko zewnętrznej kontroli, to znaczy - samokontrolę, wyuczoną i praktykowaną.

R M. Weaver
Idee mają konsekwencje
Tłumaczenie: Barbara Bubula