Miłość

Nisargadatta Maharaj: Czy miłość działa z rozwagą? Tak i nie. Życie jest miłością i miłość jest życiem. Cóż utrzymuje ciało w całości jak nie miłość? Czym jest pragnienie jak nie miłością siebie? Czym jest lęk jak nie potrzebą ochrony? Środki i formy mogą być błędne, ale motywem stojącym za nimi jest zawsze miłość – miłość mnie i mojego. Ja i moje mogą być małe, lub też mogą eksplodować i objąć cały wszechświat, ale miłość pozostaje.

*

M: Ze wszystkich stanów emocjonalnych miłość siebie idzie pierwsza. Twa miłość do świata jest odzwierciedleniem twej miłości do siebie samego, gdyż twój świat jest twoją własną kreacją. Światło i miłość są niepersonalne, ale odzwierciedlają się w twoim umyśle jako poznawanie i życzenie sobie dobrze. My zawsze jesteśmy przyjaźni wobec siebie, ale nie zawsze mądrze.

*

M: Świadek narodzin, życia i śmierci jest jeden ten sam. To świadek bólu i miłości. Gdyż podczas gdy egzystencja w ograniczeniu i separacji jest bolesna, kochamy ją.

*

Pytający: Kochamy tylko siebie.

M: Gdyby tak było, jakże byłoby wspaniale! Kochaj siebie mądrze a osiągniesz pełną doskonałość. Każdy kocha swe ciało, ale niewielu kocha swój rzeczywisty byt.

P: Czy rzeczywisty byt potrzebuje mojej miłości?

M: Twój rzeczywisty byt jest samą miłością i twe liczne miłości są jego odzwierciedleniem zgodnie z chwilowo obecną sytuacją.

P: Jesteśmy egoistyczni, znamy tylko miłość własną.

M: Jak na początek, dobre i to. Jak najbardziej życz sobie dobrze. Rozmyślaj nad tym, odczuj dogłębnie co jest rzeczywiście dla ciebie dobre i walcz o to z determinacją. A wkrótce odkryjesz, że rzeczywiste jest twoim jedynym dobrem.

*

P: W twoim obecnym stanie czy możesz kochać drugą osobę jako osobę?

M: Ja jestem drugą osobą, druga osoba jest mną; na planie imienia-i-materii jesteśmy odmienni, ale tu nie ma separacji. U korzenia naszego bytu jesteśmy jednym.

P: Czy nie jest tak kiedykolwiek istnieje miłość pomiędzy ludźmi?

M: Tak, ale oni nie są tego świadomi. Odczuwają atrakcję, ale nie znają jej powodów.

P: Dlaczego miłość jest selektywna?

M: Miłość nie jest selektywna, pragnienie jest selektywne. W miłości nie ma obcych. Kiedy centrum egoizmu jest już dłużej nieobecne, wszelkie pragnienia przyjemności i obawa przed bólem znikają; nie jest się już dłużej zainteresowanym byciem szczęśliwym; ponad szczęściem jest czysta intensywność, niewyczerpalna energia, ekstaza dawania z wiecznego źródła.

*

P: A co z miłością?

M: Kiedy obraca się w pożądanie, staje się destruktywna.

P: Czym jest pożądanie?

M: Zapamiętywaniem – wyobrażaniem – antycypowaniem. Jest ono zmysłowe i werbalne. Formą uzależnienia.

*

P: Ty widzisz wszędzie miłość, podczas gdy ja nienawiść i cierpienie. Historia ludzkości jest historią morderstwa, indywidualnego i zbiorowego. Żadna inna żywa istota tak nie rozmiłowuje się w zabijaniu.

M: Jeżeli wejrzysz w tego motywy, odkryjesz miłość, miłość siebie samego, i swej własności. Ludzie walczą o to co wyobrażają sobie, że kochają.

P: Z pewnością ich miłość musi być wystarczająco realna, skoro są gotowi za nią umrzeć.

M: Miłość jest bezgraniczna. To co ograniczone do kilku, nie może być nazwane miłością.

P: Czy znasz taką nieograniczoną miłość?

M: Tak, znam.

P: I jak jest odczuwana?

M: Wszystko jest kochane i dające się kochać. Nic nie jest wyłączone.

P: Nawet to co brzydkie i kryminalne?

M: Wszystko znajduje się w obrębie świadomości; wszystko jest moją własnością. To szaleństwo rozszczepiać siebie poprzez upodobania i niechęci. Jestem ponad tym. Nie jestem wyobcowany.

P: Bycie wolnym od upodobań i niechęci jest stanem obojętności.

M: Może to tak wygadać i być odczuwane na początku. Wytrwaj w takiej obojętności i rozkwitnie ona w wszystko przenikającą i wszechobejmującą miłość.