O głupcach, inteligencji i ...

Nie dajmy głupim opiniom przyjemności oburzania nas.

Obecność głupca zasmuca.

O tym, o kim się mówi, że „należy do swoich czasów”, mówi się tylko tyle, że w danej chwili zgadza się z największą ilością głupców.

Jest coś definitywnie nikczemnego w tym, kto uznaje tylko sobie równych, kto mozolnie nie szuka lepszych od siebie.

Relatywista niezmiernie rzadko relatywizuje samego siebie.

Wiara w to, że oczywista, jasno wyrażona prawda po prostu musi przekonać, jest tylko naiwnym przesądem.

Istnieją błędy, które popełnić może tylko prawdziwy znawca tematu.

Ogół nie umie się bronić przed głupimi ideami inaczej, jak tylko przyjmując głupie idee o przeciwnym znaczeniu.

Głupiec nie ufa prawdzie za którą nie stoi opinia publiczna.

Aby żyjąc pośród głupich opinii,nie być przygnębionym, należy nieustannie pamiętać, że rzeczy ewidentnie są tym czym są, cokolwiek sądziłby świat.

Ofiary zazwyczaj nie mają świadomości najpoważniejszych katastrof indywidualnych i społecznych: jednostki tumanieją, społeczeństwa się upodlają, i nic o tym nie wiedzą.

Człowiek odpowiednio odżywiony przystosuje się do każdego poniżenia.

Nie powinniśmy się starać, by inteligentna myśl wydawała się inteligentna temu, komu brakuje inteligencji.

Realna wolność jest tylko tam, gdzie mnogość panów pozwala przenosić się z łatwością od jednego do drugiego.

Geniusz pozostawia swe dzieła w spadku nie „ludzkości”, lecz podobnemu sobie geniuszowi.

Gwiazdy tego stulecia są błędnymi ognikami na bagnistej równinie zbutwiałego społeczeństwa.

Najnowsze pokolenia krążą wokół resztek kultury Zachodu jak grupy japońskich turystów, wśród ruin Palmiry.

Ci, którzy zaprzeczają istnieniu rang, nie wyobrażają sobie nawet, z jaką jasnością pozostali widzą ich rangę.

Życie szybko obleka jednostkę w całun tematów dnia.

Inteligencja współczesnego człowieka przekształca się szybko w organ chwytny jego pożądliwości.

Oświata nie leczy głupoty lecz ją uzbraja.

Ogół odżywia się intelektualnie wyłącznie odpadkami.

To kim są zwolennicy jakiejś sprawy, zazwyczaj jest najlepszym argumentem przeciwko niej.

Inteligentna myśl prześlizguje się nietknięta przez ręce większości czytelników.

Proletariackie pochodzenie pisarza może mu służyć za usprawiedliwienie, nie za rekomendację.

Niemożliwe jest przekonanie głupca, że istnieją przyjemności wyższe niż te, które dzielimy z innymi zwierzętami.

To, że wskazujemy imbecyla, nie znaczy, że chcemy go zniszczyć. Chcemy różnorodności za wszelką cenę.

Jednak czar różnorodności nie powinien przeszkadzać nam w poprawnej klasyfikacji.

Trzeba czytać nie tego autora, którego ludzie czytają, ale tego, którego nie przeczytali, choć udają, że to zrobili.

Najbardziej niebezpiecznym analfabetyzmem jest analfabetyzm nie tego, kto nie przeczytał żadnej książki, lecz tego, kto szanuje wszystkie.

Problem edukacji wychowawców jest problemem o którym demokrata zapomina w swym entuzjazmie do edukowania wychowanków.

Patriotyzm geograficzny lub historyczny prowadzi nas do obcowania z miernotami tylko dlatego, że są nam one najbliższe.

Wyludnić i zalesić – pierwszorzędny wzorzec cywilizacyjny.

Widząc gigantyzm współczesnej głupoty, możemy wierzyć w precedens mezozoicznych jaszczurów.

Doświadczeni w kwestiach szeroko pojętej edukacji minionych dwustu lat, wiemy już wystarczająco dobrze, co czyta lud, by zacząć się obawiać, że ci którzy dziś trudzą się tym, by nauczyć lud czytać i pisać, chcą go przede wszystkim zepsuć.

O cywilizacji można mówić wyłącznie tam, gdzie np. zawodowy szewc nie jest handlarzem butami, lecz jest miłośnikiem szewstwa.

Trudno nam rozmawiać nie z tym, kto nie myśli tak, jak my myślimy, ale z tym, kto sądzi, że myśli.

Inteligencja jest pociągiem z którego tylko nieliczni nie wysiadają – jeden za drugim – na kolejnych stacjach.

Tylko nieliczni nie kończą prowadzeni za uzdę do stajni.

Bez podstawowej oświaty całkowite ogłupienie ludu nie jest możliwe.

Gomez Davila

wybrane z książek: Nowe scholia … I, II i Następne scholia …

w tłumaczeniu Krzysztofa Urbanka

wydawnictwo Furta Sacra