Właściwy kierunek

Większość ludzi nie ma kierunku w życiu, ponieważ szukają go na zewnątrz. Żaden kierunek, który ktoś przyjmuje z zewnątrz, nie jest jego prawdziwym kierunkiem; jest tylko dziwacznym kierunkiem, kierunkiem w ciemności. Ale źródła zewnętrzne mogą być bodźcem do poszukiwania kierunku wewnątrz. Bez tego wewnętrznego kierunku człowiek jest zagubiony. Żadna inspiracja z lektury świętych ksiąg, podążania za świętym, guru czy sayadaw nie może nadać osobie prawdziwego kierunku. Widziałem to wszędzie.

Tylko osoba, która jest w rozpaczy z powodu bezsensu, ślepoty i braku celu, ma szansę odnaleźć kierunek. Aby być w rozpaczy z powodu sytuacji, w której się znalazł, człowiek potrzebuje dużo inteligencji i obserwacji. (Stan umysłu Siddhatthy przed tym, zanim postanowił zostać Buddą).

Wielu ludzi czyta książki o Dhammie, podąża za wielkimi nauczycielami, słucha wykładów o Dhammie, naucza Dhammy, ale widzę, że nie mają kierunku. Oni tylko powtarzają historie, zawsze wtórne, nigdy z pierwszej ręki. Niektórzy z nich stają się sławni i cieszą się z tej sławy, stają się bardzo dumni z sukcesu. I to ich upadek. To ukazuje, że nie mają kierunku.

Niektórzy ludzie czują się szczęśliwsi podążając za nauczycielem, praktykują jakiś rodzaj medytacji, ale nie ma w tym prawdziwej głębi. Podniecenie pięknem idei bądź ideału nie trwa długo. Niektórzy ludzie tylko szukają jakiejś różnicy, zmiany. Czepiają się czegokolwiek, buddyzmu tybetańskiego, zen, jogi, buddyzmu południowego itd.

„Nasze największe olśnienia muszą (i powinny) brzmieć jak szaleństwo, a czasami jak zbrodnie, kiedy słuchają o nich bez pozwolenia ci, którzy nie są do nich predysponowani, przeznaczeni.” (Nietzsche)

Ludzie lubią być oszukiwani. Trudno skłonić ich do porzucenia fałszywych idei, do których są przywiązani. Stają się naprawdę rozdrażnieni, jeśli powiesz im coś, co zagrozi ich ukochanym marzeniom, fantazjom etc.
Ludzie lubią wierzyć w mity, tak sądzę. To prawie niemożliwe sprawić, by przestali w nie wierzyć. Są jak dzieci. Bez złudzeń tego czy innego rodzaju czują się zagubieni; bez tego ich życie staje się puste, więc jeśli chcesz im odebrać mit, musisz im dać coś w zamian.
Ludzie starzeją się, ale nie wyrastają.

Sayadaw U Jotiko