Słuchanie własnych myśli

Wraz z rozwinięciem tego wewnętrznego słuchania, jako aspektu formalnej praktyki, zaczynasz zauważać, jak słuchanie dźwiękowych obiektów pomaga ci w uczeniu się słuchania swych myśli czy nastrojów w sposób obiektywny.

W większości wypadków, w gaworzeniu naszego myślącego umysłu nie ma więcej znaczenia niż w brzmieniu dźwięku nada. To tylko wibracje myślącego umysłu, uformowane w konceptualne wzory, to wszystko - tylko długi, ciągły, mruczący strumień wibracji. W taki sposób możemy się nauczyć słuchania naszych własnych myśli, tak jakbyśmy słuchali płynącego strumienia, pluszczącej fontanny czy ćwierkających ptaków, z tym samym rodzajem wolności od angażowania się w identyfikację. To tylko poszeptujący strumyk umysłu, to wszystko. Nic wielkiego - nic czym można by się ekscytować, nic co mogło by nas wprowadzić w pomieszanie.

To dość łatwo powiedzieć, ale my mamy tendencje do zakochiwania się w naszych historiach, czyż nie? Kochamy je, szczególnie te o nas samych: o dobru jakie dokonaliśmy, o popełnionych błędach, godnych zapamiętania, zasmucających, żałosnych, o tym co chcemy zrobić, co mamy nadzieję zrobić, o tym czego obawiamy się, że się nam wydarzy, co inni o nas myślą.

Te ulubione wzory są wszystkie manifestacjami elementu"ja", nawyku myślenia w terminach "ja", "mnie", i "moje", tak jak przeżywamy nasze doświadczenie. W Pali, nazywa się to ahamkāra, "ja-twórczość" i mamamkāra, "moje-twórczość", i są one kluczowymi atrybutami poglądu na jaźń. Te nawyki są tym co w najwyższym stopniu efektywnie i stale pociąga naszą uwagę ku krainie konceptów, które następnie unoszą umysł. Jeżeli historia zawiera w sobie "mnie", ma tendencję by być znacznie bardziej interesująca, niż jakieś inne odleglejsze opowieści. To nadzwyczaj naturalny, podstawowy nawyk wspólny nam wszystkim.

Odpowiednio, większość medytacji wglądu, rozwoju vipassany, dotyczy właśnie tego - nauczenia się rozpoznawać "ja-twórczość" i "moje-twórczość", nawyki w obrębie doświadczanych myśli. Ahamkāra dosłownie oznacza "uczynione z ja-istości" podczas gdy mamamkāra oznacza "uczynione z moje-istości", prawdziwy wgląd jest rozpoznaniem tych nawyków, i nie danie się wciągnąć przez ich historie; dostrzeżenie ich pustki, ich transparencji i puszczenie ich.

Ajahn Amaro