Medytacja z Ajahnem Sumedho 15

Zatem sprowadzamy uwagę na doświadczenie siedzenia - „Ciało siedzi” raczej niż „ja siedzę” czy „moja pozycja” i „moja praktyka siedzenia”. Traktuję ciało jako obiekt, nie nadając mu terminów osobistych takich jak „moje ciało”, „moja pozycja”, po prostu „ciało jest jak to”, co pozwala spojrzeć na nie w bardziej obiektywny sposób, i dostrzec je takim jakim jest. I tak, to intuicyjna wiedza drogi jaką jest: „ciało jest jak to”. (…) Zauważamy ciało, rozważając jego naturę – sposób w jaki jest, w sposób w jaki reaguje. Staramy się zmusić ciało by podążało za naszymi życzeniami i pragnieniami. Kiedy jesteście młodzi zmuszamy ciało do robienia wielu rodzajów rzeczy, których w rzeczywistości nie powinno robić. Nie jest to zbyt dobrym dla ciała. Zauważenie tego nie jest próbą dopasowania twojego ciała do jakiegoś rodzaju ideału czy też negacją i ignorowaniem ciała; lecz wnoszeniem ciała w pole świadomości jako doświadczenie. Ponieważ gdziekolwiek jesteś, twoje ciało będzie tutaj i teraz, czyż nie? To pewien rodzaj praktyki metta, przyjmowanie ciała. Bez krytyki, bez osądu. To zaakceptowanie tej formy, tego naturalnego warunku, takim jakim to jest właśnie teraz, bez tworzenia żadnych warunków o tym jak byś chciał by było. Nawet jeżeli jest ono na sposób w jaki nie chciałbyś by było, akceptując sposób w jaki jest – to receptywna uważność.

Może to być sposób na radzenie sobie z chorobą i innymi warunkami ciała, ponieważ pragnienie próbuje pozbywać się rzeczy; próbuje ignorować ciało. Możemy żyć w totalnie sztucznym mentalnym świecie, który sami stworzyliśmy, zupełnie zapominając o ciele, aż do czasu gdy stanie się tak chore i bolesne, że zmusi nas do zwrócenia nań uwagi.