O miłujących świat

59, 1. Miłujący świat ściągają na siebie oskarżenie, gdyż zamiast szu­kać tego, co w górze, szukają rzeczy najbardziej przyziemnych. Ponadto są godni pożałowania przez to, że w ciężkiej udręce dochodzą do tego, czego pragną.

59, 2. Sroższych katuszy doznaje bezbożnik, który otacza się licznymi wygodami tego świata, niż sprawiedliwy, który znosi przeciwności. Albo­wiem ten, kto miłuje dobra tego świata, czy chce, czy nie chce, doznaje udręki strachu i cierpienia. Ludzie, którzy zbyt wielką miłością darzą rze­czy przemijające, tracąc coś, co kochali, z własnej winy doświadczają bólu większego niż miłość, którą odczuwali, posiadając tę rzecz. Trudny do znie­sienia ból towarzyszy utracie tego, co posiadaliśmy, darząc to wielką miłością. Mniej natomiast bolejemy, gdy jesteśmy pozbawiani tego, co mniej miłujemy, posiadając.

Za: Izydor z Sewilli, Sentencje, przekład i opracowanie: Tatiana Krynicka, podstawa przekładu: Isidorius Hispalensis, Sententiae, Wydawnictwo WAM, Kraków 2012