To be or not to be

„Być albo nie być…”

Takie śmieszne zdanie

przez lat czterysta ludziom myśl zaprząta.

Tak postawione, fałszywe pytanie

śmiech we mnie budzi. Z właściwego kąta

gdy patrzę na nie, dostrzegam fałszywkę.

Półprawda taka jest od kłamstwa trwalsza,

stanowiąc sobą błyszcząca przykrywkę

myśli, co poszła w drogę jakąś dalszą.

„Być albo nie być…” To dyktuje pycha

temu, co sobie uzurpuje prawa

tworzenia bytów. To logika licha,

ludzka, ułomna… I śmieszna się stawa.

Decyzja: nie być. Twoja, suwerenna,

w twej mocy bowiem znaleźć się w niebycie.

Decyzja bycia? Prawda jest niezmienna:

nie decydujesz, czy dać sobie życie.

O czym w tym zdaniu mi powiedzieć chciałeś?

Bez twej decyzji niebyt też się stanie.

Już to na sobie, Wiliamie, poznałeś.

„Być albo nie być…” Takie śmieszne zdanie.

Czartoryski Alexander