Atrybuty nada

Rozliczne atrybuty dźwięku nada ucieleśniają przydatne duchowe jakości, z których pewne, są przynajmniej tak samo uniwersalnie łatwo dostępne i użyteczne - jeżeli nie bardziej - jak uważność oddychania.

Po pierwsze, używanie dźwięku nada jako obiektu medytacji, zachęca do bycia bardziej otwartym na doświadczenie, nie ograniczając się do funkcji działającego.

Po drugie, dźwięk ten nie jest podmiotem osobistej kontroli. Odmiennie od oddechu, który możemy skrócić lub wydłużyć czy zmienić na jakiś inny sposób, stosownie do naszej woli, nie możemy regulować głośności tego dźwięku, sprawić by się rozpoczął lub zakończył, w rzeczy samej, nic z nim nie możemy zrobić. Możemy tylko zwrócić na niego uwagę, albo przestać ją zwracać, ale nie jest on podmiotem osobistego regulowania czy wyboru. W ten sposób naturalnie zachęca on do realizacji całkowitej nie-personalności doświadczenia - nie ma on w sobie żadnej szczególnej charakterystyki, która sprawiałaby, że myślelibyśmy o nim w terminach "ja" czy "moje". Nie jest on kobiecy czy męski, młody czy stary, inteligentny czy głupi, nie ma rozmiaru czy narodowości, koloru czy języka ... po prostu jest, sam w sobie naturalny.

I ostatnie, jest energetyzujący, ma naturalną cechę pobudzania. Czym więcej zwracamy na niego uwagę, tym jaśniejszym czyni on nasz umysł. Czym mocniej na nim jest skupiona uwaga, tym większa staje się ogólna zdolność bo bycia uważnym. W taki sposób wspomaga samą medytację pomagając umysłowi być bardziej czujnym.

Ajahn Amaro