Jądro reakcji

Nie ma poezji szatańskiej, tylko nostalgia za splendorem Upadłego.
Partie liberalne nigdy nie zrozumieją, że przeciwieństwem despotyzmu nie jest błazenada, tylko autorytet.
Każdy reakcjonista wskrzesza Platona.
Inteligencja niszczeje, kiedy pragnie się być inteligentnym.
Dzieło poetyckie dobrego poety komunisty (Aragon, Eluard, Neruda etc.) dzieli się na dwie części: część poetycką i część komunistyczną.
Estetyki „nowoczesne” zostały wynalezione przez pisarzy reakcyjnych: Balzac, Baudelaire, Eliot.
Wyrzeczenie się błędu jest początkiem mądrości.
Konserwatyzm Burke’a nie jest „irracjonalizmem”, który zderza się ze współczesnym „racjonalizmem”, lecz aktem niezawisłości rozumu, doświadczanym w konfrontacji z Oświeceniem, które swoje przesądy nazywa zasadami.
Poganizm jest innym Starym Testamentem Kościoła.
W naszych czasach więcej niż marksistów-odstępców jest marksistów zmęczonych.
Być arystokratą to nie wierzyć, że wszystko zależy od woli.
Antychryst to, prawdopodobnie, człowiek.
Fanatycy wolności kończą jako teoretycy policji.
Doktryna Fichtego, na przykład, kulminuje w teorii paszportu.
„Rewolucja” jest paktem Szatana Miltona i Pana Homais Flauberta.
Rytuał jest wehikułem tego, co święte.
Każda innowacja profanuje.
Trzema wielkimi przedsięwzięciami reakcyjnymi historii nowożytnej są: włoski humanizm, francuski klasycyzm i niemiecki romantyzm.
Prawdziwym arystokratą jest ten, który posiada życie wewnętrzne.
Ktokolwiek zna swoje pochodzenie, swoją rangę i swój los.
Najwyższym arystokratą nie jest feudalny senior w swoim zamku, lecz mnich kontemplujący w swojej celi.
Romantyzm nie „odkrył” natury, lecz niebezpieczeństwo rozejścia się natury i człowieka.
Być może bardziej niż chrześcijaninem jestem poganinem, który uwierzył w Chrystusa.
Człowiek jest nikim więcej jak widzem swojej bezsilności.
Inteligencja ma swoich obywateli i swoich metojków.
Bóg jest zawadą człowieka nowoczesnego.
Każde rozwiązanie jest fałszywe.
 
Nicolás Gómez Dávila
Tłum.: prof. Jacek Bartyzel