Refleksje

To, że nic doczesnego nie zdoła nas zaspokoić, nie przeszkadza temu, że będziemy pragnąć świata mniej nędznego i mniej brzydkiego.

W uprzątniętym ogrodzie dusza ze szlachetnym spokojem obserwuje pierwsze oznaki nadchodzącej zimy.

Szukajmy rutyny, ciemności, ciszy.

Ekstrawaganckie życie nie jest groteskowe tylko wtedy, gdy przeznaczenie narzuca je jakiejś skrajnie buntowniczej naturze.

Najbardziej niebezpiecznym analfabetyzmem jest analfabetyzm nie tego, kto nie poważa żadnej książki, lecz tego kto szanuje wszystkie.

Upodlenie, którym płaci się za poklask, wielu ludziom wydaje się dodatkową nagrodą, która przypada im w udziale.

Nazywa się rozwiązaniem czasowy brak wrażliwości na problem.

Powątpiewamy o doniosłości wielu cnót, dopóki nie natkniemy się na przeciwstawny grzech.

Kiedy Europejczyk zrzuca z siebie chrześcijańską tunikę i klasyczną togę, pozostaje z niego wyłącznie blady barbarzyńca.

Nic nie jest tyle warte, ile akordy szlachetnej rezygnacji.

Bogactwo w sposób naturalny płynie ku nikczemnym duszom.

Nasi rodacy są tylko znajdującymi się pod ręką przykładami powszechnej nikczemności.

Kroki kogoś kto urodził się bez jakiegokolwiek powołania, pozostawiają ślady rannego lub oszołomionego zwierzęcia.

Dla współczesnych postęp polega na wynajdywaniu człowiekowi nowych potrzeb, które jeszcze bardziej go zniewalają.

Ludzie dzielą się na licznych altruistów, zajętych poprawianiem innych, i na nielicznych egoistów, zajętych poprawianiem siebie.

Kłody, które życie rzuca nam pod nogi, nie są przeszkodami do pokonania: są cichymi napomnieniami, które sprowadzają nas na właściwą ścieżkę.

Możemy starać się nie o to, by poszerzyć naszą wiedzę, lecz o to, by dokumentować naszą ignorancję.

Należy żyć dla chwili i dla wieczności. Nie – dla wiarołomstwa czasu.

Według współczesnego człowieka ucisk zaczyna się tam, gdzie zabrania się jakiegoś plugastwa.

Ludzi w ich większości powinniśmy prosić nie o to by byli szczerzy, lecz o to by milczeli.

Zachowaniem estetycznie satysfakcjonującym jest zachowanie etyczne.

Konserwatyzm powinien być nie partią, lecz normalną postawą każdego porządnego człowieka.

Co nas oducza od świata, daje nam możliwość by się uszlachetnić.

To nie pośród małych czujemy się wielcy, to w świetle wielkich czujemy, że rośniemy.

Choremu moralne choroby szybko zaczynają się wydawać samym zdrowiem.

O los każdej sprawy gra się na dwóch różnych planszach: planszy racji i planszy sukcesu.

Nie powinniśmy ich mylić.

Kto doprowadza do upadku szlachetną sprawę, ten jest prawdziwym przegranym.

Kto nie jest gotów, by w określonych okolicznościach wybrać przegraną, ten wcześniej czy później popełnia zbrodnie, przeciw którym występuje.

Nawet najmniej głupi zwykle nie zauważają charakteru tego czego pragną, i ignorują konsekwencje tego, na co przyzwalają.

Spokój jest stanem ducha tego, kto obarczył Boga – raz na zawsze – wszelkimi rzeczami.

Człowiek współczesny domaga się wolności, by spuścić z łańcucha swe żądze.

Archeolog, kiedy w końcu natyka się na pozostałości świątyni, wie wreszcie, że napotkał ślady człowieka.

Kto nie uznaje oczywistych prawd, oburza nas dopóty, dopóki nie odkryjemy że jest głupi.

Niemożliwość udowodnienia prawdy nie implikuje niemożliwości jej poznania.

Gomez Davila

wybrane z książek: Nowe scholia … I, II i Następne scholia …

w tłumaczeniu Krzysztofa Urbanka

wydawnictwo Furta Sacra