Dopóki jesteśmy ludźmi ...

Czwarte znaczenie całkowicie się przeciwstawia dwóm poprzednim. By widzieć Boga, trzeba być wysokim i wzniosłym. W porównaniu ze światłem rozumu, światło słońca jest nikłe, a z kolei światło rozumu okazuje się nikłe, gdy je porównamy ze światłem łaski. Łaska jest światłem transcendentnym i wznosi się ponad wszystko, co Bóg stworzył lub mógłby stworzyć. A przecież światło łaski, choć tak wielkie, małe się okazuje w porównaniu z Bogiem. Pan skarcił uczniów i rzekł: „Światło, które macie, małe jest jeszcze" (J 12,35). Nie pozostawali oni bez światła, ale było ono małe. Trzeba powstać i wzrosnąć w łasce. Dopóki jednak człowiek w niej wzrasta, mamy tylko łaskę i „niewiele", w których poznajemy Boga jedynie z daleka. Ale kiedy osiągnie ona swą najwyższą doskonałość, przestaje być łaską i staje się światłem Bożym, w którym widzimy Boga. Św. Paweł mówi: „Bóg mieszka i przebywa w świetle niedostępnym" (1 Tm 6,16). Nie ma do Niego żadnego dostępu, do Niego można się tylko zbliżać. Mojżesz powiada: „Nigdy człowiek nie widział Boga" (Wj 33,20). Dopóki jesteśmy ludźmi, dopóki się w nas znajduje coś ludzkiego, a my sami jesteśmy na etapie zbliżania się, dopóty Go nie widzimy. Musimy się wznieść, wejść do czystego spoczynku i w ten sposób Go ujrzeć. Św. Jan powiada: „Poznamy Boga, tak jak On siebie poznaje" (1 J 3,2). Właściwością Boga jest poznawanie siebie bez „małego" i bez tego czy tamtego. Anioł poznaje Go, tak jak On siebie samego. Św. Paweł mówi: „Poznamy Boga, tak jak my jesteśmy poznani" (1 Kor 13,12). Otóż ja powiadam: poznamy Go, tak samo jak On siebie poznaje — w tym odblasku, który jest Obrazem Boga i Bóstwa — Bóstwa rozumianego tylko jako Ojciec. Poznajemy Go, tak jak On siebie poznaje, tylko w tej mierze, w jakiej jesteśmy podobni do tego Obrazu, z którego się wyłoniły i wyszły wszystkie inne obrazy, w jakiej się odbjamy w tym obrazie i zarazem przenoszeni jesteśmy w Obraz Ojca oraz w jakiej On nas w Nim rozpoznaje.
Mistrz Eckhart