Czterech nas wziętych przez Apaczów

Gdy go spotkałem, miał wtedy 109 lat.

Pewnego dnia rozmawialiśmy o Śmierci.

Wzruszył ramionami. „Głupi ludzie

martwią się śmiercią,

Tak jak martwią się snem

czy zmianami sezonów”.

Nic nie powiedziałem.

Nabił swą fajkę.

„Pewnego razu byłem w Armii.

W Arizonie. Czterech nas wziętych przez Apaczów.

Jeden próbował uciec. Zabili go na miejscu,

bez specjalnej intencji,

ot, działając impulsywnie.

Później, podczas gdy dwóch z nas obserwowało,

związani jak kurczęta,

wykopali dziurę.

Wzięli Wade, trzeciego,

zakopali po szyję

i zrobili małe ognisko

niedaleko jego twarzy”.

Stary człowiek skrzywił się.

„Jęczał przez siedem godzin;

jego ciało stało się czarne i odpadło

zostawiając w końcu nagą czaszkę,

wciąż, jakoś, jęczał.

Wreszcie wypłynęły jego oczy.

A potem umarł.

Jak myślisz, jak powitał śmierć?”

Nie odpowiedziałem.

Po pewnym czasie napełnił fajkę.

„Mogę wciąż słyszeć jego jęki

po osiemdziesięciu latach.

Prawie wcale nie myślę o Śmierci”.

Później dodał,

„tak długo zajęci byli jego torturą, że

wpadli żołnierze i uratowali nas.

Zabili czterech Apaczów, pojmali resztę.

Jednak, kiedy znaleźli czarną czaszkę,

zarżnęli wszystkich”.

Wzruszył ramionami.

Łatwo się wywinęli”.

Joseph Payne Brennan