Samotny umysł

Kiedy umysł jest wolny od wszelkiej zawartości, wszelkiego uwarunkowanego myślenia, wkracza w samotność milczenia. Te milczenie może powstać tylko wtedy gdy widzi się ograniczenia własnego myślenia. Kiedy widzi się, że własne myśli nie przynoszą prawdy, spokoju, czy wolności, wtedy powstaje naturalny stan milczenia i wewnętrznej klarowności. I w tym milczeniu jest głęboka samotność, ponieważ nie szuka się korzystnych relacji z myślą czy z towarzyszącymi emocjami wywołanymi przez myśl.

W tej samotności wszystkie idee i wizerunki są pozostawione za nami i intuicyjnie kierujemy się ku niezrodzonemu i niestworzonemu podłożu bytu. W tym podłożu odkrywamy prawdziwy byt; i w ten sam sposób jak nasz byt jest niestworzony, jest również nieśmiertelny. Zatem wszystko to czym kiedykolwiek będziemy czy możemy być, jest do znalezienia w naszej samotności i jest bezczasowo obecne w swej pełni i kompletności, teraz i wiecznie.

Adyashanti